آکادمی رفتار سازمانی

«وظیفه یک مدیر بیش از هر چیز تصمیم گیری است. در هر لحظه در هر روز، اکثر مدیران اجرایی درگیر برخی از جنبه های تصمیم گیری هستند: تبادل اطلاعات، بررسی داده‌ها، ارائه ایده‌ها، ارزیابی گزینه‌ها، پیگیری و اجرای دستورالعمل‌ها و... اما در حالی که مدیران در همه سطوح باید نقش تصمیم‌گیرنده را ایفا کنند، روشی که یک مدیر موفق به فرآیند تصمیم‌گیری نزدیک می‌شود، با بالا رفتن او در سازمان تغییر می‌کند.

مفهوم هوش فرهنگی برای نخستين بار توسط ارلی و اَنگ[1] (2003) از محققین دانشكده كسب و كار لندن مطرح شد. ارلی و انگ اولين تئوری هوش فرهنگی را با انتشار كتاب "هوش فرهنگی، تعاملات فردی بين فرهنگی[2]" در سال 2003 توسعه دادند. اين دو، هوش فرهنگی را اين گونه تعريف كردند: توانايی يك فرد در راستای سازگاری موفقيت‌آميز با محيط‌های فرهنگی جديد كه معمولاً با بافت فرهنگی خود فرد متفاوت است. ارلی و موساكوفسكی[3] (2004) دو نوع عمده هوش فرهنگی را ارائه كردند: هوش فرهنگی سازمانی برای سازمان‌ها و هوش فرهنگی نژادی و جغرافيايی جهت آگاهی از فرهنگ سایر كشورها.

توی فضای استارتاپ‌ها و کسب و کارها جمله‌ی معروفی وجود داره که میگه:

نوآوری کنید یا نابود شوید!

درک خلاقیت در محیط‌های پیچیده اجتماعی مثل سازمان نیازمند توجه ویژه‌ای هستش. بر خلاف تصور عموم که خلاقیت رو مقوله‌ای فردی می‌بینن، خیلی از مباحث پیرامونی توی سازمان در این قضیه دخیل‌ان. خلاقیت سازمانی به عنوان ایجاد یک محصول، خدمات، ایده، رویه یا فرآیند جدید ارزشمند و مفید توسط افرادی که با هم در یک سیستم اجتماعی پیچیده کار می‌کنن، تعریف می‌شه.

نوآوری کنید، یا نابود بشید!

این فریاد رقابتی سازمان‌هاییه که در دنیای موسوم به VUCA[1] سعی می‌کنن هم بقاء داشته باشن و هم بهره‌وری ایجاد کنن و مزیت رقابتی بدست بیارن.

خلاقیت پیش زمینه‌ی نوآوریه، خلاقیت هم فردیه و هم جمعی!