وقتی داریم کارهامون رو انجام می‌دیم، حالت‌های مختلفی بوجود میاد، گاهی این احساس رو داریم که هیچ مشکلی نیست و ما کارمون رو به بهترین نحو داریم انجام می‌دیم. گاهی توی کارها سردرگم می‌شیم و نمی‌دونیم که آیا کارمون رو درست انجام میدیم یا نه. گاهی یه کاری رو از صفر تا صد انجام می‌دیم و بعدش که به همکارمون (که می‌تونه سرپرست‌مون یا مدیرمون یا فردی از واحدی دیگه باشه) ارائه می‌کنیم، اون فرد سورپرایز میشه و میگه که من اینو نمی‌خواستم!

«وظیفه یک مدیر بیش از هر چیز تصمیم گیری است. در هر لحظه در هر روز، اکثر مدیران اجرایی درگیر برخی از جنبه های تصمیم گیری هستند: تبادل اطلاعات، بررسی داده‌ها، ارائه ایده‌ها، ارزیابی گزینه‌ها، پیگیری و اجرای دستورالعمل‌ها و... اما در حالی که مدیران در همه سطوح باید نقش تصمیم‌گیرنده را ایفا کنند، روشی که یک مدیر موفق به فرآیند تصمیم‌گیری نزدیک می‌شود، با بالا رفتن او در سازمان تغییر می‌کند.

مفهوم هوش فرهنگی برای نخستين بار توسط ارلی و اَنگ[1] (2003) از محققین دانشكده كسب و كار لندن مطرح شد. ارلی و انگ اولين تئوری هوش فرهنگی را با انتشار كتاب "هوش فرهنگی، تعاملات فردی بين فرهنگی[2]" در سال 2003 توسعه دادند. اين دو، هوش فرهنگی را اين گونه تعريف كردند: توانايی يك فرد در راستای سازگاری موفقيت‌آميز با محيط‌های فرهنگی جديد كه معمولاً با بافت فرهنگی خود فرد متفاوت است. ارلی و موساكوفسكی[3] (2004) دو نوع عمده هوش فرهنگی را ارائه كردند: هوش فرهنگی سازمانی برای سازمان‌ها و هوش فرهنگی نژادی و جغرافيايی جهت آگاهی از فرهنگ سایر كشورها.

توی فضای استارتاپ‌ها و کسب و کارها جمله‌ی معروفی وجود داره که میگه:

نوآوری کنید یا نابود شوید!

درک خلاقیت در محیط‌های پیچیده اجتماعی مثل سازمان نیازمند توجه ویژه‌ای هستش. بر خلاف تصور عموم که خلاقیت رو مقوله‌ای فردی می‌بینن، خیلی از مباحث پیرامونی توی سازمان در این قضیه دخیل‌ان. خلاقیت سازمانی به عنوان ایجاد یک محصول، خدمات، ایده، رویه یا فرآیند جدید ارزشمند و مفید توسط افرادی که با هم در یک سیستم اجتماعی پیچیده کار می‌کنن، تعریف می‌شه.

نوآوری کنید، یا نابود بشید!

این فریاد رقابتی سازمان‌هاییه که در دنیای موسوم به VUCA[1] سعی می‌کنن هم بقاء داشته باشن و هم بهره‌وری ایجاد کنن و مزیت رقابتی بدست بیارن.

خلاقیت پیش زمینه‌ی نوآوریه، خلاقیت هم فردیه و هم جمعی!

همه‌ی ما صحبت کردن رو بلدیم، می‌تونیم افکار و احساسات و تجربیات‌مون رو با دیگران به اشتراک بذاریم و اگه کاری داشتیم از بقیه بخواییم که برامون انجام بدن. وقتی در مورد ارتباطات اثربخش صحبت می‌کنیم، منظورمون چیه؟! اصلاً چرا باید برای این موضوع دوره‌ای ببینیم!

یکی از مشکلاتی  که امروزه بسیاری از مدیران در سازمان های بزرگ با آن مواجه هستند این است که:

چرا کارکنان ما این قدر اشتباه می کنند، چرا نمی فهمند ما چه می خواهیم، چرا نمی فهمند ما چه می گوییم؛ مرتب اشتباه می کنند، آن هم اشتباهات تکراری و همیشگی. ما همواره گرفتار دوباره کاری هستیم، نمی شود به آن ها اعتماد کرد. کسی کارمند خوب تربیت نمی کند به ما تحویل دهد، یک کسی را هم که پیدا می کنی ناز می کند و می رود، پیش ما نمی ماند و از آن وقت مجبور می شویم همه کارها را خودمان انجام دهیم و یک وقت به خودمان می آییم که چند کارتابل پر، کارهای عقب مانده و شنبه کار، جمعه کار، شب ها کابوس کارهای عقب مانده، در کنار بسیاری از مسائل و مشکلات دیگر مدیریت و سازمان و... 

عصر کنوني که عصر "تحول دیجیتال" نام گرفته از ويژگي‌هايي چون محيط پيرامون مرتباً در حال تغيير که به دنیای VUCA معروف است، نيازهاي متنوع مشتري، کمبود شديد منابع انسانی شایسته، و پيشرفت مستمر علم و فناوري برخوردار است.