آرسا

توی زندگی روزمره، وقتی همه‎چی آرومه (تو به من دل‌بستی J)، افراد خیلی راحت و بی‌دغدغه با هم صحبت می‌کنن و شاید به نظر میرسه که همه‌چی بخوبی داره پیش میره. اما وقتی تو شرایطی قرار می‌گیریم که پای منافع‌مون میاد وسط، احساسات و هیجانات شدت می‌گیره و تضاد دیدگاه‌ها برجسته می‌شه و نمی‌تونیم به طور منطقی قضاوت کنیم، دیگه صحبت کردن و خوش و بش‌های روزمره دود میشن میرن هوا! وقتی این شرایط پیش میاد (تصویر زیر) ما وارد فضایی می‌شیم که دیگه نمی‌تونیم براحتی با بقیه به توافق و تفاهم برسیم.

اینجاست که احساس می‌کنیم یه چیزی کم داریم. اون چیز، چیزی نیست جز مهارت ارتباطات اثربخش (با مدل گفتگوهای حیاتی).

کری پترسون و تیم پژوهشی‌اش تحقیقاتی روی ۲۰ هزار نفر توی صدها سازمان انجام دادن و دیدن که کسانی که با موفقیت به اهداف خود رسیدن و روابط شخصی و کاری مستحکمی ساختن این توانایی رو داشتن که گفتگو توی شرایط خیلی حیاتی را به خوبی مدیریت کنن. این آدما توی موضوعات دشوار، جنجالی و مهم، ماهرانه به بحث می‌شینن. توسعه‌ی این توانایی، موقعیت کاری، روابط و حتی سلامتی فرد رو می‌تونه بهبود بده. علاوه بر اینا اثربخشی فرد توی کار  رو هم بیشتر میکنه، چون یادگیری این مدل شما رو برای شروع موضوعات چالش برانگیز روابط کاری، مجهزتر و آماده‌تر می‌کنه.

همون‌طور که توی تصویر بالا می‌بینین، یکی از ویژگی‌های این گفتگوها، نهاده‌ی (Stake) ارزشمند یا منافع مشترکه. به عبارتی روی چیزی مذاکره می‌شه که برای هر دو طرف اهمیت بسیار بالا داره.

رابطه عاطفی، زندگی مشترک، قراردادهای بزرگ و ارزشمند کاری، معامله‌های بسیار گران‌قیمت، پروژه های بزرگ، استعفا از محیط کار و مواردی مانند این‌ها، می‌تونن نمونه‎ی یه گفتگوی حساس باشن.

کری پترسون تضاد دیدگاه‌ها رو به عنوان دومین مشخصه یک گفتگوی دشوار و سرنوشت‌ساز در نظر گرفته.

اگر شرکت شما پیمانکارِ یک پروژه است و الان مسئله‌ی یک ادعای خسارت کوچیک مطرح شده، بعیده که بتونیم اون رو یه گفتگوی بسیار جدی و بزرگ در نظر بگیریم (این مذاکره‌ها و گفتگوهایی برای یک مدیر پروژه، فعالیت کاملاً روتین و روزمره محسوب می‌شه).

سومین ویژگی هم، احساسات و هیجانات شدیده. البته این رو می‌دونیم که دو مولفه‌ی قبل هم شدیداً بر تقویت مولفه‌ی سوم تأثیر دارن!