آرسا

روس واگمن (1) با بررسی عنصر "وابستگی" در گروه، به این سؤالات پاسخ می دهد.

داده های تحقیق از ۸۰۰ متخصص شرکت زیراکس (2) جمع آوری و تحلیل شده است. متخصصین در ۱۵۲ گروه با وظیفه سرویس دهی و تعمیر ماشین های فتوکپی، سازماندهی شده بودند. گروه ها از نظر میزان تقسیم مسئولیت، همکاری و تصمیم گیری مشارکتی متفاوت بودند. اعضای برخی گروه ها همکاری نزدیکی با یکدیگر داشتند، در حالی که اعضای گروه‌های دیگر، بیشتر انفرادی کار می کردند. گروهها از نظر نحوه توزیع پاداش نیز متفاوت بودند؛ در برخی گروه ها پاداش بر مبنای عملکرد گروه، و در برخی دیگر پاداش بر اساس عملکرد افراد تعیین و توزیع می شد.
داده ها نشان می دهد که گروه های زیراکس را می توان در سه طبقه دسته بندی کرد:

۱- گروههای با وابستگی اندک که افراد به صورت فردی کار می کنند.

۲- گروههای با وابستگی بسیار که افراد در کنار هم و به صورت یک تیم حقیقی کار می کنند.

۳- گروه های با وابستگی ترکیبی که در آنها، برای برخی جنبه های کار، همکاری تشویق و برای برخی جنبه های دیگر همکاری منع می شد.

پائین ترین عملکرد مربوط به گروه سوم بود!

افراد به صورت فردی به خوبی کار می کردند (گروه اول) زیرا آنها حس مسئولیت پذیری شخصی را در خود ایجاد کرده بودند.

افراد در گروههای دارای وابستگی زیاد نیز عملکرد بالایی داشتند (گروه دوم) زیرا از یکدیگر چیزی یاد می گرفتند و همدیگر را حمایت می کردند.

نکته: افراد زمانی که به تنهایی یا به عنوان عضوی از یک تیم فعالیت می کنند، عملکرد بهتری دارند. مشکلات وقتی اتفاق می افتد که افراد ندانند باید کاری را به تنهایی انجام دهند یا آنکه به صورت گروهی عمل نمایند. ارتباطات ضعیف و فقدان توافق درباره نحوه انجام کار، گروه های نوع سوم را با مشکلات بسیار مواجه می سازد.

بنابراین پروفسور واکمن پیشنهاد می کند سازمان ها در صورتی کارهای خود را در قالب گروه سازماندهی کنند که بتوانند تیم های واقعی با وابستگی بالا ایجاد نمایند.

1. 1.Ruth Wageman
2. 2. Xerox

منبع: کتاب مدیریت منابع انسانی، پیوند استراتژی و عمل، استوارت و براون