وقتی در مورد رهبری سازمانی صحبت میکنیم، اغلب ذهن افراد به سمت سازمان های لاکچری فعال در حوزه های جذاب (مثل خدمات مالی و بانکی و توسعه دهندگان نرم افزار و …) می رود. اما رهبری سازمانی در همه‌ی سازمان‌ها مقوله‌ای حیاتی و اثرگذار بر عملکرد سازمان می‌باشد، رهبری سازمانی در سازمان های صنعتی و تولیدی اهمیت دو چندان دارد.

رهبری یکی از متغیرهای مهم رفتار سازمانیه، مقوله‌ای که شاید بیشترین کتب، مقالات و مطالب منتشر شده در حوزه‌ی رفتار سازمانی رو به خودش اختصاص داده باشه.

اوایل تصور بر این بود که رهبران زاده می‌شوند! بنابراین پارادایم رهبری به دنبال شناخت مشخصه‌های رهبران بود. بعداً متوجه شدند که رهبران بزرگ یه سری ویژگی‌های رفتاری دارند، و در جستجوی الگوهای رفتاری رهبران، پژوهش‌ها و مطالعات زیادی انجام شد. بعدها دانشمندان رفتار سازمانی گفتند که رهبری به شدت به شرایط و محیط رهبر-پیرو بستگی داره، و اینگونه پارادایم اقتضایی شکل گرفت. پژوهش‌های رهبری در این نقطه متوقف نشد، و مدل‌های متعدد دیگری در حوزه‌ی رهبری ظهور پیدا کرد، مثل مدل LMX، مدل مسیر-هدف و ...

یکی از مشکلاتی  که امروزه بسیاری از مدیران در سازمان های بزرگ با آن مواجه هستند این است که:

چرا کارکنان ما این قدر اشتباه می کنند، چرا نمی فهمند ما چه می خواهیم، چرا نمی فهمند ما چه می گوییم؛ مرتب اشتباه می کنند، آن هم اشتباهات تکراری و همیشگی. ما همواره گرفتار دوباره کاری هستیم، نمی شود به آن ها اعتماد کرد. کسی کارمند خوب تربیت نمی کند به ما تحویل دهد، یک کسی را هم که پیدا می کنی ناز می کند و می رود، پیش ما نمی ماند و از آن وقت مجبور می شویم همه کارها را خودمان انجام دهیم و یک وقت به خودمان می آییم که چند کارتابل پر، کارهای عقب مانده و شنبه کار، جمعه کار، شب ها کابوس کارهای عقب مانده، در کنار بسیاری از مسائل و مشکلات دیگر مدیریت و سازمان و...